اما بسیاری از چیزهایی که انسان لمس می کند از سرامیک است. هیچ ماده ای نمی تواند آن احساس گرما، قابلیت اطمینان، ارتباط لازم با زمین را که در فضای معماری ایجاد شده از خشت پخته وجود دارد، ایجاد کند.
این در خارج از کشور به خوبی درک شده است، جایی که در تعدادی از کشورها سرامیک کف آشپزخانه صنعتی ماده اصلی برای ساخت و ساز مسکن است. حجم تولید چنین موادی در سراسر جهان به طور پیوسته در حال رشد است.
این به تعدادی از کارشناسان معتبر اجازه داد تا به این نتیجه برسند که قرن بیست و یکم قرن سرامیک است. نمونه های موفقی از ساخت و ساز از آجرهای سرامیکی در کازان وجود دارد. “مجتمع سووروف”، “پانوراما”. استفاده از مواد سرامیکی، تا جایی که من متوجه شدم، علامت تجاری معمار ویکتور توکارف است.
البته در عین حال استفاده از مواد دیگر مانند گچ را نیز منتفی نمی دانم. ویژگی های محیطی آن بدتر از آجرهای سرامیکی نیست، با این حال، دامنه آن بسیار باریکتر است. اما همانطور که می گویند ساخت انبوه سرامیک فراتر از توان ما است.
باید درک کرد که چرا مواد سرامیکی گرانتر در نظر گرفته می شوند. آجرهای سرامیکی معمولی 10 تا 15 درصد گرانتر از سیلیکات فروخته می شوند. به دنبال صنعتی شدن کامل، آنها می خواستند سرامیک های ساختمانی را به طور کلی دفن کنند.
کارخانه های جدید برای تولید آن ساخته نشد، پولی برای بازسازی شرکت های موجود اختصاص داده نشد، تجهیزات تولید سرامیک توسعه نیافته و تولید نشد. و اکنون از بین رفته است و آنچه در بلاروس و اوکراین باقی مانده است، این کشور مجبور به خرید تجهیزات در خارج از کشور است.
علم بسیار عقب مانده است و آموزش متخصصان به حداقل رسیده است. همه اینها نمی تواند بر کیفیت آجر تأثیر بگذارد. در عین حال، هزینه آن بیشتر از اروپای غربی است، عمدتاً به این دلیل که هزینه تولید آن در کشور ما بسیار بالاتر است.
در تاتارستان، شدت انرژی تولید آجرهای سرامیکی 6-8 برابر بیشتر از ارقام مربوطه در کشورهای اروپایی است و بهره وری نیروی کار ده برابر کمتر است. بنابراین، گرانی نسبی آجر سرامیکی در کشور ما، قبل از هر چیز ناشی از از بین رفتن هنر پیشین و عقب ماندگی تکنولوژی است و به هیچ وجه به دلیل ویژگی های خاص سرامیک ها نیست.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.