در دسترس بودن قابلمه گرانیتی طرح چروک و ظروف پخت و پز و همچنین فضای ناکافی آشپزخانه نیز محدودیت هایی برای توانایی فرد در تهیه یک وعده غذایی سالم است .
ویژگی های اجتماعی اقتصادی با تعداد اقلام تهیه غذای خانگی در دسترس در میان جمعیت های کم درآمد مرتبط است، اگرچه این موضوع به طور گسترده در محدوده های درآمدی مورد بررسی قرار نگرفته است.
یک رابطه مثبت بین تعداد اقلام آماده سازی مواد غذایی موجود در یک خانه و درآمد خانوار قبلا گزارش شده است. که دریافتند خانوارهایی با درآمد بالاتر اقلام بیشتری نسبت به خانوارهایی با درآمد کمتر دارند.
وجود تجهیزات در داخل خانه در مطالعه حاضر مشابه سایر مطالعاتی است که بر جمعیت های کم درآمد خاص، از جمله مسکن های روستایی، شهری و حومه شهر متمرکز شده اند.
در میان یک نمونه 142 خانواری با کودکان نوپا، آنهایی که با ناامنی غذایی زندگی می‌کردند، در مقایسه با آنهایی که خود را به عنوان امنیت غذایی ارزیابی می‌کردند، وسایل آماده‌سازی غذای کمتری داشتند.
با این وجود، مالکیت یک گریل/گریل برقی تنها تقریباً 41% و مالکیت یک صفحه داغ تقریباً 15% در خانوارهای FI در مطالعه حاضر در مقایسه با 30% و 25% در مطالعه قبلی پایین بود.
این امر پیامدهایی برای برنامه‌ها و مداخلات طراحی‌شده برای افزایش استفاده از غذا در میان خانواده‌های FI دارد، زیرا وسایلی مانند ظروف غذاخوری، کباب‌پز/گریل برقی و غذاساز و ظروفی مانند مجموعه کارد و چنگال/ست.
نمونه‌های زیادی از مداخلات و برنامه‌های کمکی وجود دارد که مهارت‌های آشپزی را در میان بزرگسالان و کودکان کم‌درآمد و FI توسعه می‌دهد.
اکثر خانه ها در جوامع روستایی و شهری فاقد امکانات تهیه و نگهداری مواد غذایی کافی هستند. این در گزارشی تأیید شد که در آن نداشتن تجهیزات کافی برای تهیه غذا منجر به متوسل شدن خانواده‌ها به مصرف غذاهای ناسالم می‌شد.
یک گزارش اخیر فقدان وسایل ذخیره سازی و پخت و پز کاربردی اعم از اجاق، یخچال و اجاق گاز در خانه ها را به دلیل ناتوانی در تهیه وعده های غذایی سالم مقصر دانسته است .
