انتظار می رود امسال چین از ایالات متحده به عنوان بزرگترین کشور پالایش کننده نفت در جهان پیشی بگیرد. اگرچه بخش پف کرده و تکه تکه شده پالایش نفت خام چین در دهه گذشته دستخوش تغییرات عمده ای شده است، اما همچنان با ظرفیت مازاد مواجه است.
پالایشگاههای غیروابسته خصوصی، معروف به قوری چینی کف پهن که عمدتاً در استان شاندونگ جمع شدهاند، در مرکز مبارزه طولانیمدت پکن برای مهار ظرفیت مازاد پالایش و اخیراً کاهش انتشار کربن بودهاند.
یک سال پیش، پکن آخرین تلاش خود را برای بستن قوریهای منسوخ و ناکارآمد آغاز کرد. تلاشی که همزمان با ظهور نسل جدیدی از بازیگران مستقل است که مجتمعهای پتروشیمی کاملاً یکپارچه میسازند و کار میکنند.
نقش در حال تغییر پالایشگاه های مستقل چین در روابط آنها با تامین کنندگان خاورمیانه منعکس شده است. قوریهای کوچکتر چینی در نبرد برای اطمینان از سودآوری و بقای خود، اقدامات مختلفی از جمله برداشت نفت با تخفیف شدید از ایران را اتخاذ کردهاند.
در همین حال، تامینکنندگان خاورمیانه، بهویژه آرامکوی سعودی، به دنبال محدود کردن تقاضای نفت خام چین هستند و در عین حال فرصتهای جدیدی را برای سرمایهگذاری بیشتر در پروژههای پاییندستی یکپارچه که توسط شرکتهای خصوصی و دولتی هدایت میشوند، دنبال میکنند.
چهار سال بعد، NDRC رویکرد متفاوتی را اتخاذ کرد، مجوزها و سهمیههایی را برای واردات نفت خام به پالایشگاههای قوری اعطا کرد و در ازای کاهش ظرفیت مازاد، یا ارتقا یا حذف تأسیسات قدیمی و ساخت تأسیسات ذخیرهسازی نفت، مجوز صادرات محصولات پالایششده را صادر کرد.
اما این آزادسازی جزئی بخش پالایش دقیقا مطابق برنامه پیش نرفت. قوریها با افزایش منابع جدید مواد اولیه که چین را به جایگاه بزرگترین واردکننده نفت جهان رساند، تولید سوختهای تصفیهشده خود را افزایش دادند.
با بهرهمندی از انعطافپذیری پردازش بیشتر و هزینههای پایین نیروی کار، رقبای دولتی بزرگتر را کاهش دادند و سهم بازار آنها را دو برابر کردند.
