باید گفت ژن‌های GR ممکن است با ژن‌های برنج‌های پرورش‌دهنده معمولی ترکیب شوند. با این حال، این عدم قطعیت نه تنها در مورد GR بلکه در مورد هر گونه جدید برنج دیگر نیز صدق می کند.
انسان ها برای بیش از 4000 سال برنج طارم عطری مصرف کرده اند، از جمله انواعی که به صورت ژنتیکی در چندین سویه تلاقی داده شده اند. روش‌های تراریخته برای معرفی ژن‌های جدید ذاتاً نگرانی بیشتری ندارند.
مگر اینکه این ژن‌ها پروتئین‌هایی با اثرات نامطلوب سلامتی تولید کنند چیزی که آزمایش‌های ایمنی مواد غذایی برای تأیید می‌توانند آن را تعیین کنند.
واضح است که جان های نجات یافته با VAD بیشتر از نگرانی ها در مورد این خطرات به اصطلاح ناشناخته است.
در پاسخ به چنین انتقاداتی، در سال 2016 بیش از 150 برنده جایزه نوبل نامه ای سرگشاده به سازمان ملل متحد، دولت های جهان و صلح سبز امضا کردند و خواستار رویکردی متعادل تر نسبت به محصولات اصلاح شده ژنتیکی به طور کلی و GR به طور خاص شدند.
علمی و نظارتی آژانس‌های سراسر جهان به‌طور مکرر و پیوسته دریافته‌اند که محصولات و غذاهایی که از طریق بیوتکنولوژی بهبود یافته‌اند، به همان اندازه ایمن هستند.
اگر نه ایمن‌تر از آنهایی که از هر روش تولید دیگری به دست می‌آیند. … مخالفت های مبتنی بر احساسات و جزمات مغایر با داده ها باید متوقف شود.
استدلال‌هایی که سازمان‌ها برای به تأخیر انداختن پذیرش GR استفاده می‌کنند، اغلب شبیه استدلال‌های گروه‌های ضد واکسیناسیون، از جمله آنهایی که به واکسن‌ها برای محافظت در برابر COVID-19 اعتراض می‌کنند، است.
برخی از مخالفان GR و بیوتکنولوژی کشاورزی به طور کلی تر، معرفی GR را به عنوان تحمیل مصرف GMOs بر جمعیت می دانند. با این حال، در مورد GR، مصرف کنندگان این گزینه را دارند که به راحتی از مصرف اجتناب کنند زیرا GR به راحتی با رنگ آن قابل شناسایی است.
فاجعه GR این است که تأخیرهای نظارتی در تأیید هزینه های هنگفتی از نظر مرگ و میر قابل پیشگیری دارد، بدون هیچ سود ظاهری تصویب GR با همه‌گیری مداوم، که دسترسی به خدمات مراقبت‌های بهداشتی را در جمعیت‌های آسیب‌پذیر در سراسر جهان دشوارتر کرده است.
